Bevrijding

Ik was één jaar geworden en mijn moeder gaf een feestje. Ze had mensen uitgenodigd. Een koppel met een kind. Het kind en ik zaten tegenover elkaar. We waren vastgebonden in onze kinderstoelen. Ik keek mijn ogen uit, want ik had nog nooit een ander kind gezien. Het andere kind was ook geïnteresseerd. Het andere kind had nog nooit een blank kind gezien. Mijn moeder maakte opmerkingen over de huidskleur van het kind. De Vlericks waren zo blank als witte lakens. Hun kind niet. Het kind en ik probeerden over de tafel heen bij elkaar te komen. Maar we waren vastgebonden. Mijn moeder zei: ja, het is me wat, zo uit de Congo terugkeren, en dan zo eentje krijgen. Moeder Vlerick zweeg. Vader Vlerick zei dat zijn zoon Hendrik heette. Hendrik en ik zetten onze kelen open omdat we vastgebonden waren. Mijn moeder maakte ongepaste opmerkingen. Ze lachte veel te hard. De moeder van Hendrik weende. De vader van Hendrik zei: nu is het genoeg. De Vlericks vertrokken. Mijn vader zei: ik dacht dat jullie vriendinnen waren? Mijn moeder antwoordde: zwijg en kijk naar de kleine, hij heeft de boel onder gepist. Ik werd eindelijk los gemaakt. Pissen werkt bevrijdend.