Het jaar van de Vlerk

In het jaar van de Vlerk gingen er drie mensen dood die ik kende. Ik vond dat zo veel dat ik geruime tijd van de kaart was. Volgens de statistieken moeten er in dezelfde periode wereldwijd vijftig miljoen anderen ook het loodje gelegd hebben. Kan je nagaan hoeveel doden er in de voorbije honderdduizend jaar onder de grond geschoffeld zijn. Van geen van hen heb ik ooit ook maar een minuut wakker gelegen. Ik vond een foto terug waar we met zijn zessen op staan: Knutson Deville, De Vlerk, Paalman, Brecht Van Brabant, Christiaan van de Erato, en ik. De eerste drie stierven binnen een bestek van twaalf maanden. Christiaan van de Erato verloor ik uit het oog, samen met zijn vrouw Christien van de Erato, toen zij de Erato sloten en buiten de stad gingen wonen. Nooit meer iets van gehoord. Brecht Van Brabant werd amper twee weken na het nemen van deze foto vermoord door een jonge minnaar die het op zijn fortuin gemunt had. Dat was nog voor mijn vlucht naar Amsterdam. Ik wist nog niet dat Merel bestond. Mijn moeder leefde nog. De BMW R80/7 had ik toen al. Ik dacht dat hij iets tijdelijks was.