Kalender

Omdat ik steeds haar verjaardag vergeet, heeft Merel me een verjaardagskalender cadeau gedaan. Ze had er preventief haar eigen verjaardag al op ingevuld. Ik kan alleen die van De Vlerk onthouden, omdat hij precies zes maanden na de mijne valt. Merel heeft dat nooit goed verdragen. Toen we nog samenleefden verweet ze me dat ik haar minder belangrijk vond dan Hendrik. In die tijd verliepen Merels verjaardagen nooit echt feestelijk. Nu nodigt ze me elk jaar uit om het samen te vieren. Het enige wat van mij verlangd wordt, is dat ik een passend cadeautje meebreng. Ik heb geen talent voor het kiezen van passende cadeautjes. Merel weet dat. Alles wat ze doet past in een groter plan. Ik vermoed dat ze van mij een beter mens wil maken. Dat stoort me. Tegelijk voedt het de hoop dat het tussen ons ooit weer goed komt. Met Valentijn belde Merel me op. Ze vroeg me wat voor dag het was. Ik wist het. Valentijnsdag. ’s Avonds legde ik uit dat de Vlerk zich op Valentijn heeft verhangen. Daarop is Merel zomaar weggelopen uit het restaurant. Het hoofdgerecht kwam er net aan. Merel weet drommels goed dat die kalender niets gaat veranderen.