Knutson Deville

Als Knutson een Zweed was geweest, was hij wellicht de zoon van Knut. Tot zover mijn kennis van de Scandinavische linguïstiek. Knutson was de zoon van slagerij Desonville en heette Kurt. Toen hij twee was noemde hij zichzelf Knut. Iedereen is hem altijd zo blijven aanspreken. Later doopte hij zich om tot Knutson Deville, omdat hij een artiestennaam nodig had. Hij zei dat het een anagram was. Niemand wist wat een anagram was, maar we vonden het toch goed gevonden. In het dorp waar ik opgroeide lustte men Knut niet echt. Onze ouders vonden hem raar en dus gevaarlijk. Knutson was een klasgenoot van mijn broer René, die dertien jaar ouder was dan ik. Toen ik zestien was trouwde Knut met een meisje van mijn leeftijd. In haar buik groeide de zoon van Knut. Het dorp smulde. Knut trok het zich niet aan. Nadat hij een sculptuur had gemaakt in opdracht van een belangrijke Europese stad, werd Knutson in ons dorp gehuldigd, bejubeld en geprezen door mensen die hem vroeger angstvallig meden. En die het nu heimelijk betreurden dat hij destijds niet hun eigen dochter zwanger had gemaakt. Het inmiddels bekende kunstwerk heette La Hypocrisie. Niemand voelde zich persoonlijk aangesproken.

© foto Michel Goessens