Een kwartiertje

Ondertussen doorliep mijn broer Antoine al vele stadia van coronahysterie. In zijn voorlopig laatste fase stuurt hij via een Facebookaccount dagelijks zijn conclusies de wereld in. Hij relativeert de ziekenhuis- en sterftecijfers, tot de cijfers helemaal weggerelativeerd zijn. Volgens Antoines informatie is de pandemie geen pandemie, maar een plàn-demie. Kédèng! Alle experten, ministers, zorgpersoneel en gestorven oudjes zitten mee in het complot. Hij deelt eentalige Hongaarse semi-wetenschappelijke studies en vraagt zijn twaalf eentalig Nederlandssprekende volgers om die grondig te lezen en erover na te denken. Antoine wil de sociaal onmenselijke maatregelen opheffen. Behalve dan voor risicogroepen, want dat zijn volgens hem sowieso allemaal aso’s. Hij onthult het bestaan van een geheime club van wereldleiders, die de wereldleiding willen overnemen. Zijn juichende volgers hebben goed nagedacht over de noodzaak van dergelijk geheim genootschap voor machthebbers die al aan de macht zijn. Een der twaalf volgers roemt Antoine om zijn heldere, respectvolle en moedige getuigenissen, en meldt vervolgens opgetogen dat onze wereldleiders intussen integraal zijn geëlimineerd en vervangen door avatars. Antoine aarzelt. De volgelingen voelen dat genadeloos aan. Antoine wordt gretig afgeserveerd als opportunistische collaborateur met de mainstream media. Zijn fifteen minutes of fame zijn voorbij. Morgen krijgt hij zijn eerste vaccin.