Klein onderhoud

Die smaak in je mond, als de tandarts minutenlang tussen je tanden heeft gepookt, dat is bloed. Hetgeen je ruikt wanneer hij met een meewarige blik naar je leeftijd vraagt, dat is onraad. Dat wat je uitstaat wanneer hij de voor- en nadelen schetst van de verschillende soorten tandprothesen, dat zijn doodsangsten. Wat je voelt als je achteraf door nooit eerder gekende tandpijnen wordt gekweld, dat is pure onversneden moordzucht. Ik zeg het maar, voor het geval u nooit eerder bloed heeft geproefd of onraad geroken of doodsangsten uitgestaan, of als u nog nooit een medemens heeft willen elimineren. Het ligt niet aan u. Het is de tandentrekker zelf die deze gevoelens in u wakker maakt. De jaarlijkse controle van het gebit is als met de auto naar de garage gaan. Je vraagt een klein onderhoud, maar je krijgt een sip gezicht en een diepe zucht, en voor je het goed beseft heb je een lelijke nieuwe stationcar en een vijfjarig afbetalingsplan aan het been. Je kan jezelf wel voor de kop slaan dat je je er weer eens hebt laten inluizen. Maar dan draai je de knop om en maak je jezelf wijs dat je er blij mee bent.