Maltezers

Op de trein eet een meisje maltezers uit een zakje. Ze rolt er af en toe eentje naar haar vriendin. Als je mensen langer dan tien seconden aanstaart gaan ze rare dingen doen. Hun tong uitsteken. Of vragen of ze zwart zien. Daarom verleg ik mijn aandacht. Gedurende vijf seconden zie ik hoe een man zijn wijsvinger ronddraait in zijn neus. Dan kijk ik weer naar de meisjes. Maltezers zijn chocoladen bolletjes van ongeveer 1,2 centimeter doorsnede, met knapperige binnenkant. Het ene meisje leest zes seconden lang de ingrediënten voor. Daarna zie ik de man draaiende bewegingen maken met zijn wijsvinger over zijn duim. Ertussen zit een bolletje van ongeveer 1,2 millimeter. De man kijkt onverschillig rond. Niemand kijkt langer dan twee seconden terug. Volgens het ene meisje lust iedereen maltezers. Maar sommige mensen weigeren ze als ze hen aangeboden worden. Het andere meisje zegt dat ze nooit maltezers koopt omdat ze anders meteen de hele zak verslindt. Het meisje ziet mij. Ik heb te lang gekeken. Ze glimlacht. Dat valt mee. Snel kijk ik weer naar de man. Hij stopt een bolletje van 1,2 millimeter in zijn mond. Hij slikt. Ik kijk weg. Ik zie veel rommel in achtertuintjes.