Twaalf jaar

ik was twaalf jaar

en zij was achttien

een meisje als zij

had ik nooit gezien

die ogen die lippen dat lijf en dat haar

het was zonneklaar

die borsten die billen

dat ik nooit meer iets

anders zou willen

dan haar

maar

zij was achttien

en ik was twaalf jaar

toen was ik achttien jaar

en zij was getrouwd

ze zag me niet staan

maar ze liet me niet koud

met haar stralende ogen haar zalige lach

ik ging nog altijd

voor haar overstag

tegen haar

zwangere buik had ik ook geen bezwaar

maar

zij was getrouwd

en ik achttien jaar

nu ben ik vier maal twaalf

zij drie keer achttien

ik heb haar al jaren

niet meer gezien

maar ik blijf op haar wachten

nog vier keer twaalf jaar

mijn liefde voor haar

is nog steeds even groot

maar

dan ben ik wel bijna honderd

en zij

misschien wel al dood