Voor galg en rad

Je haalde altijd mooie schoolresultaten. Je had vriendjes, en niet alleen omdat ze van jou mochten spieken. Bij conflicten was jij degene die de boel ontmijnde, de onderhandelaar. Zelf ging je nooit op de vuist, ook niet uit zelfverdediging. Je studieloopbaan verliep rimpelloos. Op je werk begon je onderaan de ladder. Je maakte er op gezette tijden logische promoties, niet omdat je zo ambitieus was, maar gewoon omdat je degelijk werk afleverde. Je deed geen gekke dingen, blies geen bruggen op, maakte geen ondoordachte keuzes. Zowel professioneel als in je privéleven was je - nee, ben je - stabiel. Voorspelbaar. Saai. Je haat het. Hoe graag was jij niet dat onverbeterlijke joch geweest dat altijd vechtend over de speelplaats rolde. De onhandelbare tiener die werd opgepakt voor het jatten van brommers. Het boefje waar de meisjes voor vielen. Of de collega die een keer dronken op het werk verscheen en de baas te grazen nam. Of de vriend die zijn sympathieke, intelligente vrouw dumpte voor een simpel wicht met een D-cup. Je had willen liegen en bedriegen, het varken uithangen, je kansen verspelen. Je had maar wat graag willen opgroeien voor galg en rad. Maar je durfde natuurlijk weer niet. Broekschijter.